Overdenking bij het terug naar normaal
Afgelopen week stond er door verschillende oorzaken ‘s morgens en ‘s middags weer een record lengte aan files gedurende de spitstijden. Belachelijk en omdat ik merk dat ik me er over blijf verwonderen klim ik toch even in de pen.
Gedurende ruim anderhalf jaar hebben we als gevolg van een wereldwijde pandemie, gedwongen kennis kunnen maken, met moderne communicatiemiddelen. Ik denk dat er een meerderheid van de beroepsbevolking is die als uitkomst daarvan weet dat werken op afstand niet enkel vervelend of afstandelijk is, maar in een mix met werken op kantoor en werken vanuit elders erg prettig kan zijn.
Waarom stapt het gros van de mensen dan toch tussen 06:00 en 09:00 in de auto? Het heeft totaal geen zin om die reisbeweging gelijktijdig te maken. Sterker nog; het genoemde tijdstip zou beschikbaar moeten zijn voor een ieder die echt NIET kan thuiswerken. Bouwvakkers, verpleegkundigen, artsen, productiemedewerkers in een fabriek, dat soort rollen. Verder kan een ieder die naar kantoor gaat om onder het genot van een bakkie automatenkoffie met elkaar de dagstart doen dit gewoon via Teams, Zoom, webex en noem de tools maar op. Lees alvast stukken voor die klantmeeting, schrijf alvast je memo, plan, PID, offerte, etc en begin aan je reis als de spits afloopt of al voorbij is. Zou het toch jammer vinden als we van het nieuwe normaal terugvallen in het niet normaal.
En dan nog iets voor de doorgewinterde hollandse koekblik bestuurders. Pak eens de fiets, het OV of de benenwagen. Heb je meer tijd om je creativiteit en fantasie los te laten gaan en kom je met twee van de drie geboden alternatieven ook direct aan wat meer beweging. Win-win.